کودکانه هایم تمامی ندارد

این که هر وقت زیر بار حادثه‌های دنیای خودم یا دنیای همه، کمر خم می‌کنم، به یادم می‌آوری یک نفر درونم هست که از رگ گردن به من نزدیکتر است و برای عبور از سختیها و اضطرابها، کافی است همه دلم را به او بسپارم، یعنی خود خود خوشبختی... خود خود آرامش...

چقدر خوبه که تو هستی

چقدر خوبه تو رو دارم